- تحلیل
جایگاه شرکت ملی مس در توسعه اقتصادی کشور
مقدمه
نخستین لازمه توسعه اقتصادی پایدار و متوازن در کشور، شناخت مزیتهای نسبی مناطق مختلف و ایجاد زیرساختها برای هدایت صحیح سرمایهها و منابع برای تولید ثروت و ایجاد ارزش افزوده است. برخورداری ایران از ذخایر معدنی گسترده و متنوع یکی از پتانسیلهای قدرتمند اقتصادی محسوب میشود که بهرهبرداری از آنها میتواند گام بلندی در مسیر توسعه اقتصادی منطقهای کشور باشد. این مسئله در مورد فلز مس از اهمیت بسیار بالاتری برخوردار است؛ زیرا تقاضای روبهرشد مس در دنیا، در کنار محدودیت ذخایر آن، این فلز را به محصولی استراتژیک در اقتصاد جهان بدل ساخته است. مس نسبت به سایر فلزات پایه از بیشترین حاشیه سود ناخالص برخوردار است. متوسط قیمت تمامشده برای تولید فلز مس حدود 2 هزار و 800 دلار و میانگین قیمت فروش آن در طول پانزده سال گذشته بیش از 6 هزار و 660 دلار بوده است. گفتنی است که در حال حاضر، قیمت هر تن مس به بیش از 9 هزار و 500 دلار افزایش یافته است. با توجه به این مسئله، بدیهی است که توسعه زنجیره مس چه تاثیرات مثبت اقتصادیای برای اقتصاد کشور به دنبال خواهد داشت.
شرکت ملی صنایع مس ایران، به عنوان متولی اصلی صنعت مس کشور، بزرگترین تولیدکننده مس معدنی و تصفیهشده در منطقه خاورمیانه و در زمره بیست شرکت برتر تولیدکننده این فلز سرخرنگ در جهان به شمار میرود که زنجیره کامل تولید مس از اکتشاف ذخایر، استخراج معدن، تولید کنسانتره، ذوب، پالایش و تولید کاتد مس را در خود جای داده و به این ترتیب توانسته است حداکثر ارزش افزوده را از این پتانسیل ارزشمند نصیب اقتصاد کشور و استانهای محل فعالیت خود کند.
چشمانداز توسعه در صنعت مس
در حال حاضر، ایران با دارا بودن حدود 41.5 میلیون تن مس محتوی، حدود 4.8 درصد از ذخایر جهانی مس را در اختیار دارد، در حالی که سهم ایران از تولید مس معدنی دنیا حدود 1.6 درصد است. همین مسئله خود گویای لزوم توسعه سرمایهگذاریها در توسعه زنجیره تولید مس در کشور است؛ زیرا با توجه به چشماندازهای آتی بازار مس و نیز ظرفیتهای موجود در کشور، این پتانسیل وجود دارد که میزان ارزآوری صنعت مس برای کشور از میانگین سالانه حدود 2 میلیارد دلار در پانزده سال اخیر حتی به بیش از 10 میلیارد دلار نیز برسد.
در حال حاضر، ایران با دارا بودن حدود 41.5 میلیون تن مس محتوی، حدود 4.8 درصد از ذخایر جهانی مس را در اختیار دارد، در حالی که سهم ایران از تولید مس معدنی دنیا حدود 1.6 درصد است
در زنجیره تولید مس، بیشترین حاشیه سود به حلقههای نخست اختصاص دارد، به طوری که حدود 80 درصد از کل سود قابلدسترسی در زنجیره مس به حوزه معدن و فراوری تا تولید کنسانتره مس تعلق دارد. در حال حاضر شرکت ملی صنایع مس ایران از ظرفیت تولید حدود 1.2 میلیون تن کنسانتره در سال بهره میبرد که از این میزان 300 هزار تن در استان آذربایجان شرقی و مجتمع مس سونگون و 900 هزار تن در استان کرمان واقع شده است. البته شرکت ملی صنایع مس ایران، با توجه به اهمیت بالای حلقههای نخست در ایجاد ارزش افزوده در زنجیره مس، در برنامه جامع توسعه خود، استراتژیها و طرحهای توسعه مهمی را برای این بخش پیشبینی کرده که بهرهبرداری از آنها ظرفیت فعلی را، که در طول مدت حدود چهار دهه ایجاد شده است، ظرف چند سال با رشد بیش از 100 درصدی به حدود 2.5 میلیون تن خواهد رساند.
نمودار 1. ارزش افزوده ایجادشده در زنجیره مس شرکت ملی صنایع مس ایران به تفکیک استان
حلقه بعدی زنجیره تولید پیرومتالورژی مس، ذوب و پالایش است که اگرچه نسبت به حلقههای نخست حاشیه سود کمتری دارد، توسعه آن موجب تکمیل زنجیره ارزش مس در کشور و تامین نیاز صنایع پاییندست کشور خواهد بود. هماکنون شرکت ملی صنایع مس ایران از ظرفیت تولید 400 هزار تن کاتد برخوردار است که از این میزان 280 هزار تن در مجتمع سرچشمه و 120 هزار تن در شهربابک در استان کرمان واقع شده است. گفتنی است که در آخرین سند چشمانداز توسعه شرکت ملی صنایع مس ایران، تولید 639 هزار تن مس محتوی ماده معدنی و 550 هزار تن مس کاتدی در سال 1410 هدفگذاری شده است.
پایگاههای اصلی صنعت مس در کشور
قرارگیری دو معدن بزرگ مس کشور یعنی معدن سرچشمه و معدن سونگون در استانهای کرمان و آذربایجان شرقی موجب شده است تا تقریبا تمام فعالیتهای شرکت ملی صنایع مس ایران در حوزه زنجیره مس در این دو استان انجام شود. این امر، با توجه به ابعاد و گستردگی فعالیتهای این واحدها، تاثیر قابلملاحظهای بر جنبههای مختلف اقتصادی این مناطق نظیر سطح اشتغال، رونق کسبوکارهای محلی و مهاجرت معکوس به این مناطق داشته است. بر اساس برآوردها، ارزش افزوده حاصل از تولید کنسانتره شرکت ملی صنایع مس ایران در استان کرمان از حدود 29 هزار و 297 میلیارد ریال در سال 1392 به بیش از 118 هزار و 898 میلیارد ریال در سال 1398 رسیده است. این شرکت همچنین در سال 1398، از محل تولید کاتد، 11 هزار و 910 میلیارد ریال ارزش افزوده در استان کرمان ایجاد کرده است.
در مجموع میتوان گفت که ارزش افزوده ایجادشده توسط شرکت ملی صنایع مس ایران در استان کرمان در سال 1398 بیش از 130 هزار و 808 میلیارد ریال بوده است که در مقایسه با سال 1392، افزایشی 3.3 برابری را نشان میدهد. افزایش حدودا 44 درصدی تولید کنسانتره و 32 درصدی تولید کاتد مس و نیز افزایش قیمتهای جهانی این فلز موجب شده است تا صنعت مس در سالهای اخیر نقش پررنگتری را در اقتصاد کرمان ایفا کند. بر اساس محاسبات، سهم زنجیره تولید مس شرکت ملی صنایع مس ایران از مجموع تولید ناخالص داخلی استان کرمان در سال 1392 حدود 9 درصد بوده که این عدد در سال 1398 به حدود 12.8 درصد افزایش یافته است.
قرارگیری دو معدن بزرگ مس کشور یعنی معدن سرچشمه و معدن سونگون در استانهای کرمان و آذربایجان شرقی موجب شده است تا تقریبا تمام فعالیتهای شرکت ملی صنایع مس ایران در حوزه زنجیره مس در این دو استان انجام شود
در استان آذربایجان شرقی نیز، با توجه به رشد 78 درصدی تولید کنسانتره مس مجتمع سونگون در بازه زمانی مورد بررسی، ارزش افزوده ایجادشده توسط شرکت ملی صنایع مس ایران رشد قابلتوجهی را تجربه کرده است، به گونهای که این عدد که در سال 1392 به کمتر از 8 هزار میلیارد ریال میرسید در سال 1398 تا بیش از 39 هزار و 450 میلیارد ریال افزایش یافت. در واقع فرایند استخراج معدن و تولید کنسانتره مس در مجتمع سونگون در سال 1398 سهمی حدودا 3.4 درصدی از مجموع تولید ناخالص داخلی استان آذربایجان شرقی را به خود اختصاص داده است. البته با توجه به ظرفیتهای در دست برنامهریزی و احداث توسعه ظرفیتهای تولید کنسانتره و کاتد مس در دو استان کرمان و آذربایجان شرقی، بدیهی است که شرکت ملی صنایع مس ایران در سالهای پیشِرو نقش پررنگتری را در اقتصاد این دو استان ایفا خواهد کرد و سهم بیشتری را از تولید ناخالص داخلی آنها به خود اختصاص خواهد داد.
نمودار 2. سهم ارزش افزوده ایجادشده در زنجیره مس شرکت ملی صنایع مس ایران از تولید ناخالص داخلی دو استان کرمان و آذربایجان شرقی
مطالب مرتبط
- تحلیل
- مس
در عصر رقابتهای فناورانه و گذار صنایع به سمت تولید سبز و هوشمند، شرکت ملی صنایع مس ایران با نگاهی آیندهنگرانه، توسعه فناوری را بهعنوان محور اصلی راهبردهای خود برگزیده است. این شرکت با هدف ارتقای بهرهوری، کاهش هزینهها و خلق ارزش افزوده پایدار، مسیر تحول دیجیتال و نوآوری را از معدن تا محصول نهایی دنبال میکند و در این راستا رویداد ملی ایده های نوآورانه و فناورانه در زنجیره ارزش مس را برگزار میکند. تمرکز بر بومیسازی دانش فنی، توسعه همکاری با دانشگاهها و شرکتهای دانشبنیان و حرکت به سوی فناوریهای سبز از ارکان اصلی این رویکرد است. در واقع برگزاری رویداد ملی نوآوری در صنعت مس، تلاشی هدفمند برای ایجاد پیوند میان علم، صنعت و فناوری و بسترسازی برای شکلگیری اکوسیستم نوآوری در مقیاس ملی محسوب میشود.
۳۰ مهر ۱۴۰۴
- تحلیل
- صنعت
در عصر تحولات دیجیتال، توسعه فناورانه به عنوان زیربنای شکلگیری اقتصاد دانشبنیان، نیازمند ترکیب موثر زیرساختهای فیزیکی و دیجیتال، سرمایه انسانی توانمند و سیاستگذاریهای کارآمد و هدفمند است. تجربه کشورهای پیشرو نشان میدهد که سرمایهگذاری هوشمندانه در تحقیق و توسعه، ارتباط موثر میان صنعت و دانشگاه و تمرکز بر توسعه اکوسیستمهای نوآوری، نقشی کلیدی در عبور از چالشها و حرکت به سوی آیندهای فناورانه دارد. ایران با وجود ظرفیت بالای علمی و پژوهشی برای دستیابی به اکوسیستم فناورانه پویا، نیازمند اصلاح ساختارها، تمرکزگرایی، و ارتقای زیرساختهای نهادی و مالی است تا بتواند در مسیر رقابتپذیری تکنولوژیمحور گام بردارد.
۳۰ مهر ۱۴۰۴
- تحلیل
- پرورش دام و طیور, پرورش ماهی و ماهیگیری, تولید، هزینه و درآمد ملی, زراعت و باغداری
بخش کشاورزی ایران با وجود نقش اساسی در امنیت غذایی و اشتغال، سالهاست با چالشهایی همچون بهرهوری پایین آب، الگوی نادرست کشت و ضعف در سیاستهای حمایتی مواجه است. حدود ۹۰ درصد از منابع آب تجدیدپذیر کشور در این بخش به مصرف میرسد، در حالیکه بهرهوری آب در آن تنها حدود ۳۰ درصد برآورد میشود. فقدان الگوی کشت منطقهای، تداوم یارانههای غیرهدفمند، کمبود صنایع تبدیلی، نوسان سیاستهای صادراتی و نبود آموزشهای ترویجی، موجب شدهاند تا کشاورزان در بسیاری از مناطق خشک کشور محصولاتی آببر مانند هندوانه و خربزه کشت کنند؛ محصولاتی که ارزش اقتصادی اندکی در برابر میزان آب مصرفی دارند. در نتیجه، تداوم این روند به تشدید ناترازی منابع، کاهش خودکفایی و اتلاف ثروت ملی منجر شده است. اصلاح الگوی کشت، بازتخصیص منابع و ارتقای بهرهوری، راهی ضروری برای پایداری، رشد و بازگشت کشاورزی ایران به مسیر توسعه است.
۳۰ مهر ۱۴۰۴
- تحلیل
- پرورش دام و طیور, پرورش ماهی و ماهیگیری, تولید، هزینه و درآمد ملی, زراعت و باغداری
ساختار بخش کشاورزی ایران در دهههای اخیر دچار دگرگونیهای عمیقی شده است. این بخش که ستون اصلی امنیت غذایی، اشتغال روستایی و بخشی از تولید ناخالص داخلی کشور به شمار میآید، از نظامهای سنتی تولید بهتدریج به سوی شیوههای مکانیزهتر حرکت کرده، اما همچنان از نظر بهرهوری، فناوری و مدیریت منابع فاصله قابل توجهی از استانداردهای جهانی دارد. محدودیت فزاینده منابع آب، تخریب خاک، خرد بودن اراضی و نوسانات سیاستهای قیمتی از مهمترین عوامل بازدارنده رشد در این بخش محسوب میشوند. در نتیجه، سهم کشاورزی از تولید ناخالص داخلی کاهش یافته و در مورد برخی محصولات اساسی، وابستگی به واردات افزایش یافته است. در مقابل، سیاستهای توسعهای جدید به ویژه در چارچوب برنامه هفتم توسعه، با هدف افزایش بهرهوری، ارتقای ضریب خودکفایی و تحقق رشد سالانه ۵.۵ درصدی ارزش افزوده تدوین شدهاند. با این حال، دستیابی به این اهداف در گرو اصلاح ساختار تولید، نوسازی فناوری، و مدیریت پایدار منابع طبیعی است.
۳۰ مهر ۱۴۰۴