مشاهده بیشتر
صنایع دریایی از جمله صنایع استراتژیک کشور است که با وجود پتانسیلهای گسترده و قابل توجه و نیز تأکیدات مکرر بر اقتصاد دریامحور، طی دورههای پنجساله گذشته از برنامههای توسعهای، چندان مورد توجه قرار نگرفته است. این در حالی است که برای برنامههای توسعهای ششم و هفتم، در مجموع، سرمایهگذاری ۲۷.۵ میلیارد دلاری برای توسعه این صنایع در نظر گرفته شده است و در صورت تحقق این برنامه، کل مصرف فلزات اساسی طی دوره پیشبینیشده تا ۱۱.۳ میلیارد دلار افزایش خواهد یافت.
با توجه به اینکه بخش عمدهای از صنایع دریایی کشور به تعمیر و نوسازی اشتغال دارند، تامین قطعات یدکی در این صنایع اهمیت ویژهای مییابد. این قطعات، که عمدتا از جنس فلزات اساسی هستند، یکی از منابع مهم در تعیین تقاضا و مصرف فلزات به حساب میآیند. برآوردها اندازه بازار مصرف داخلی فلزات در ساخت قطعات یدکی مورد استفاده صنایع دریایی را حدود ۶۰ میلیون دلار نشان میدهند. این در حالی است که در صورت تحقق برنامه چشمانداز ۱۴۰۴ از وضعیت صنایع دریایی و افزایش داخلیسازی این قطعات، پیشبینی میشود که این بازار با سرعت بیشتری از میزان مورد انتظار رشد کند.
کانتینرسازی، به عنوان یکی از بخشهای وابسته به صنایع دریایی، سهم مهمی در مصرف فلزات (خصوصا فولاد) دارد. بر اساس پیشبینیها، انتظار میرود که تا سال ۱۴۰۵، میزان مصرف فولاد ناشی از فعالیت تولیدی واحدهای کانتینرسازی، نسبت به رقم برآوردشده برای سال ۱۳۹۷، رشد دوبرابری داشته باشد؛ هرچند میزان فعالیت این بخش از صنعت، که به شرایط تجاری کشور وابسته است، تحت تاثیر عواملی همچون تحریمهای بینالمللی و نیز شیوع ویروس کرونا قرار گرفته است و هر گونه تغییری در این عوامل میتواند میزان پیشبینیشده را افزایش یا کاهش دهد.
در سالهای گذشته، رونق صنعت ساخت و تعمیر قایقهای تفریحی و ورزشی موجب شده بود تا تقاضای مناسبی برای فلزات، خصوصا فولاد، در کشور ایجاد شود که این امر دورنمای روشنی را برای بازار فلزات کشور پدید میآورد. اما بهیکباره رکود قابل توجهی در این صنعت ایجاد شد. این رکود متقابلا بر مصرف فلزات در این عرصه نیز اثرگذار بود و موجب شد تا افت شدیدی در تقاضای فولاد کشور پدید آید. این رکود، که در سالهای اخیر نیز ادامه یافته است، در کنار تاثیرات سوء آن بر اقتصاد و اشتغال کشور، موجب شده است تا امروز بخش بزرگی از تقاضای بالقوه برای فلزات نیز بدون استفاده باقی بماند؛ در صورتی که اگر برنامهریزی مناسبی به منظور توسعه این صنعت سودآور تحقق مییافت، امروز تقاضای قابل توجهی برای انواع محصولات فلزی در کشور ایجاد میشد.
فلزات از دیرباز نقش اصلی را در ساخت کشتیهای مختلف ایفا میکردهاند. در گذشته، به منظور جلوگیری از ورود آب و نیز برای دستیابی به استحکام و مقاومت بالا در مقابل شرایط دشوار دریانوردی، از فلزات گوناگونی در ساخت کشتیها استفاده میشد. امروز نیز، بهرغم پیشرفتها در زمینه تولید مواد مختلف، کماکان فولاد اصلیترین عنصر ساخت کشتیها برشمرده میشود. ساخت انواع کشتیهای بزرگ و بسیار سنگین، که بخش عمده وزن آنها را فولاد تشکیل میدهد، نمایانگر تقاضای بسیار بالای صنعت کشتیسازی برای فلزات گوناگون، خصوصا فولاد است و در همین راستا، برنامهریزی برای توسعه صنعت کشتیسازی کشور موجب خواهد شد تا تقاضای قابل توجهی برای این فلز ارزشمند در داخل کشور ایجاد شود.
امروزه صنعت حملونقل به جزئی جداییناپذیر در توسعه اقتصادی کشورها بدل شده و در این بین، صنعت حملونقل دریایی سهم انکارناپذیری را به خود اختصاص داده است، به طوری که امروزه حدود ۹۰ درصد حمل کالا در تجارتهای بینالمللی به شیوه دریایی صورت میپذیرد. بر این اساس، کانتینرها به عنوان یکی از اجزای مهم حملونقل دریایی، نقشی پررنگ را در این صنعت ایفا میکنند. از طرف دیگر، سرمایهگذاری در هر صنعت یکی از ملاکهای توسعه آن صنعت بر شمرده میشود و این توسعه با مصرف فلزات امکانپذیر خواهد بود. بنابراین صنعت کانتینرسازی نقش تأثیرگذاری در میزان مصرف فلزات دارد. با توجه به اینکه ایران کشوری دریایی محسوب میشود و نیز با توجه به حجم حملونقل دریایی کشور به وسیله کانتینر، توسعه این صنعت برای ایران نیز اهمیت دارد.
دروازههای آبی ایران فرصت ارتباط دریایی با بسیاری از بازارهای جهانی را از دوران کهن فراهم ساخته و در کنار موقعیت جغرافیایی منحصربهفرد، کشور را در مسیر شاهراههای اصلی ترانزیت بینالمللی قرار داده است. در نتیجه، طی سالهای ۱۳۸۵ تاکنون، سالانه حدود ۹۵۰ میلیارد تومان (با ارزش ریال ۱۳۹۰) در بخش زیرساخت بندری کشور سرمایهگذاری شده که حدود ۴۸ درصد از آن متعلق به بخش خصوصی بوده است. این حجم از سرمایهگذاری در حوزه توسعه و نوسازی بنادر کشور تقاضای سالانه ۳۷ میلیون دلاری فلزات اساسی را برای کشور به همراه داشته که برآورد میشود کاملاً از محل داخل تامین شده است.
در گذشته معمولا قایقها در صنعت ماهیگیری و به صورت سنتی مورد استفاده قرار میگرفتند، ولی امروزه با پیشرفت تکنولوژی، کاربریشان تغییر کرده و گرایش آنها به سمت کاربری تفریحی و ورزشی افزایش یافته است، به طوری که انواع مختلفی از قایقهایی صرفاً با کاربری تفریحی و ورزشی در جهان ساخته میشود. در کشور ما نیز طی سالهای اخیر توجه به بخش گردشگری و بالطبع گردشگری دریایی افزایش داشته است. مصرف قابل ملاحظه و چشمگیر انواع فلزات در احداث واحدهای ساخت قایقها موجب میشود تا برنامهریزی به منظور توسعه واحدهای مذکور ظرفیتهای خوبی را برای بازارهای داخلی فلزاتی همچون فولاد، آلومینیوم و مس ایجاد کند. با توجه به این مسئله، در این گزارش به توسعه و سرمایهگذاریهای انجامشده در صنعت ساخت قایقهای ورزشی و تفریحی و تاثیرات آن در در بازارهای داخلی فلزات پرداخته میشود.
صنعت قطعات و تجهیزات مورد استفاده صنایع دریایی، که تولیدکننده تجهیزاتی همچون فانوس دریایی، شناوهها و ضربهگیرهای بنادر است، یکی از تامینکنندگان مهم صنایع دریایی به شمار میآید و از همین لحاظ، رشد و توسعه آن تا حد زیادی وابسته به صنایع دریایی است. صرفنظر از برخی محصولات این صنعت همچون فانوس و شناوه که در ساخت آن از فلز استفاده میشود، احداث و توسعه این بخش از صنعت، خود مستلزم مصرف فلزاتی همچون فولاد، آلومینیوم و مس است. با توجه به رشد مورد انتظار از ظرفیتهای این صنعت، پیشبینی میشود که ارزش فلزات مصرفشده این بخش سالانه ۱.۳ درصد رشد کند.
یکی از صنایع دریاییِ دارای نقش زیرساختی، صنعت سازههای شناور است. سازههای تولیدی این صنعت به منظور تامین زیرساختهای لازم برای صنایع ساحلی (نظیر بنادر) و فراساحلی (نظیر نفت و گاز) مورد استفاده قرار میگیرند. اگرچه تولید سازههای شناور نیازمند مصرف فلزات اساسی نظیر فولاد، آلومینیوم و مس است، ایجاد ظرفیت تولید این سازهها نیز به خودی خود به فلزات نیاز دارد. وابستگی قابل ملاحظه توسعه صنعت سازههای شناور به رشد تقاضای صنایع ساحلی و فراساحلی سبب شده است تا سرمایهگذاری در این صنعت و به دنبال آن، مصرف فلزات سیری شناور داشته باشد.
با در نظر گرفتن جایگاه خاص صنعت نفت در ایران و حوزه بینظیر نفتی خلیج فارس و کشورهای ساحلی آن و تردد کشتیهای متعدد حمل نفت در منطقه، ایجاد امکانات و تجهیزات مناسب برای ساخت و تعمیر انواع شناورهای کوچک و متوسط ضروری است. همچنین با وجود مرزهای گسترده در حاشیه دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان، صنعت قایقسازی از اهمیت ویژهای برخوردار است. بنابراین هر گونه پیشرفت در این صنعت میتواند همزمان صنایع وابسته در کشور از قبیل صنعت فلزات اساسی مانند فولاد، مس و آلومینیوم و صنعت تجهیزات و ماشینآلات و قطعات مرتبط را فعال کند و ضمن ایجاد اشتغال، زمینهساز پیشرفت و ورود تکنولوژیهای نوین در صنایع دریایی شود.
حملونقل دریایی یکی از مهم ترین روشهای مبادلات بین المللی است که به دلیل حجم بسیار بالای جابهجایی کالا و نیز صرفه اقتصادی، به یکی از مناسب ترین روش های حمل کالا بدل شده است. از کشتی به عنوان یک شناور بزرگ برای ترابرد مسافر و بار روی آبهای آزاد یا رودخانه و دریاچههای پهناور استفاده میشود. صنعت کشتیسازی در جهان یکی از صنایع اساسی و مادر تلقی میشود و به سبب ماهیت فنی و تخصصیاش، از جایگاه ویژهای در اقتصاد دنیا برخوردار است. در صنعت کشتیسازی، تکنولوژیهای پیشرفته، دستگاههای حساس و حفاظتی و حتی سادهترین فعالیتهای صنعتی کاربرد دارند و به همین دلیل، توسعه این صنعت تاثیراتی چشمگیر در تقاضای داخلی فلزات خواهد داشت. این صنعت ترکیبی از موتورسازی، تراشکاری، ورقکاری، جوشکاری، ساخت تجهیزات، نورد و ریختهگری است. به همین علت، کشتیسازی از صنایع پایهای تلقی میشود و نیازمند دانش و تخصص لازم است. کشتیسازی مجموعهای از رشتههای مختلف صنعتی سبک و سنگین، صنعتی چندمنظوره و استراتژیک است. در گزارش حاضر به بررسی روند توسعه ظرفیتهای کشتیسازی و تاثیرات آن بر تقاضای داخلی فلزات پرداخته میشود.
