با تحلیل‌های‌ما، مطمئن تصمیم بگیرید...

موادی که در بخش‌های ساختاری هواپیماها، هلیکوپترها و فضاپیماها استفاده می‌شود باید از ویژگی‌هایی همچون سبک بودن، استحکام بالا، مقاومت در برابر خوردگی و همچنین در حرارت بالا نیز برخوردار باشند. علی‌رغم پیشرفت‌های حاصل شده در حوزه علم مواد، تعداد اندکی از آن‌ها خواص مورد نیاز صنعت هوافضا را دارا هستند و در ساخت تجهیزات مختلف این صنعت به کار گرفته می‌شوند. تیتانیوم، سوپر آلیاژها، منیزیم و مس از جمله فلزاتی هستند که به دلیل خواص منحصر به فردی همچون مقاومت در برابر خوردگی و حرارت بالا، سبک بودن و رسانایی الکتریکی مناسب در بخش‌های مختلف ساختاری و غیر ساختاری هواپیماها، هلیکوپترها و فضاپیماها مورد استفاده قرار می‌گیرند. پیش‌بینی می‌شود ارزش مصرف فلزات تیتانیوم، سوپر آلیاژها و منیزیم تا سال ۲۰۳۰ به دلیل روند افزایشی تولید هواپیماها و سرمایه‌گذاری‌های جهانی در حوزه فضایی افزایش چشمگیری پیدا کند.

مزایای استفاده از تولیدات صنایع فضایی (ماهواره‌ها) از جمله فراهم کردن بسترهای ارتباطی پایدار و فراگیر در حوزه‌های مختلف همچون هواشناسی، حمل‌ونقل، منابع طبیعی و ارتباطات باعث شده است تا صنایع فضایی در سطح جهان مورد توجه قرار بگیرند. با آغاز عصر فضا و پیشرفت‌های چشمگیر صنایع فضایی در سطح جهان، سایر صنایع و علوم مرتبط با صنایع فضایی به سرعت توسعه یافتند. خدمات ارائه شده توسط انواع ماهواره‌ها در حوزه‌های مخابراتی و ارتباطی و تاثیری که صنایع فضایی بر پیشرفت سایر صنایع و علوم مرتبط با این صنایع دارد باعث شد تا تعداد ماهواره‌ها و اشیا پرتاب شده به فضا از زمان آغاز عصر فضا تا کنون به صورت چشمگیری افزایش یابد.

صنعت حمل‌ونقل به واسطه نقش زیربنایی‌ای که به عهده دارد، یکی از اجزای مهم اقتصاد و تعیین‌کننده‌های اصلی رشد اقتصادی به حساب می‌آید. این صنعت شامل چهار زیربخش جاده‌ای، ریلی، دریایی و هوایی است که از میان آن‌ها صنایع هوایی به دلیل حریم جداگانه حرکت، پایین‌تر بودن زمان سفر و ایمنی بالاتر در مقایسه با سایر روش‌ها، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. صنایع هوایی موجبات افزایش حجم تجارت، تولید و اشتغال را با تسریع فرایند جابجایی افراد و کالا فراهم آورده است که این مسئله باعث می‌شود تا صنایع هوایی مورد توجه بسیاری از برنامه‌ریزان اقتصادی و سرمایه‌گذاران قرار بگیرد که ماحصل این مسئله، روند روبه‌رشد این صنعت در سال‌های اخیر است.

درگاه‌های صادراتی یکی از مهم‌ترین منابع درآمد ارزی برای کشورها به شمار می‌آیند و توسعه صادرات تضمینی برای رشد اقتصادی کشورها محسوب می‌شود. لازمه نقش‌آفرینی در حوزه صادرات، تولید و عرضه محصولاتی با کیفیت و قیمت مناسب و رقابت‌پذیر است، اما کلیه کشورها با عرضه هر نوع محصولی در تلاش برای کسب درآمد از طریق صادرات‌اند. با توجه به اینکه ایران دارای ذخایر غنی نفت و گاز است، این بخش همواره بیشترین مقدار صادرات را به خود اختصاص می‌دهد. در سال‌های اخیر، صادرات غیرنفتی کشور افزایش یافته است، اما بخش عمده این محصولات را مواد خام و نیمه‌ساخته تشکیل می‌دهند. به نظر می‌رسد که با تکمیل زنجیره ارزش، حرکت به سمت تولید محصولات رقابت‌پذیر و رفع موانع موجود، بتوان زمینه‌های رونق صادرات در کشور را فراهم کرد.

ایران از نظر جاذبه‌های گردشگری یک کشور غنی به حساب می‌آید و در سطح جهانی نیز از جایگاه مطلوبی برخوردار است. این درحالی است که عملکرد گردشگری ایران در مقیاس جهانی هیچگونه تناسبی با پتانسیل‌های موجود در آن ندارد. بر اساس آمارهای ارائه شده از سوی سازمان جهانی گردشگری و وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، تعداد گردشگران خارجی واردشده به ایران طی سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ کمتر از نصف گردشگران خارجی واردشده به کشورهای مصر، امارات متحده عربی و ترکیه در مدت مشابه بوده است. همچنین بالغ بر نیمی از گردشگران خارجی واردشده به ایران، حدود ۷۸ درصد، طی سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹ از چهار کشور عراق، افغانستان، آذربایجان و ترکیه بوده‌اند. این آمارها نشان‌دهنده شکافی عمیق میان پتانسیل‌های موجود و عملکرد گردشگری کشور است که توجه نهادهای مسئول را برای کاهش این شکاف و توسعه گردشگری کشور می‌طلبد.

مسیر رشد صنعتی و اقتصادی دنیا در چند دهه گذشته عمدتا مبتنی بر مکانیزمی خطی، شامل زنجیره استخراج منابع طبیعی، تولید و مصرف کالاها و در نهایت ایجاد پسماند شکل گرفته است. این روند اگرچه زمینه جهش اقتصادی جهان را بعد از انقلاب صنعتی پدید آورد اما بروز چالش‌های جدی را در حوزه تامین پایدار منابع معدنی و انرژی، آلودگی محیط‌زیست و روند فزاینده تولید پسماند به دنبال داشت. این مسئله موجب شد که به تدریج موضوع جدیدی تحت عنوان اقتصاد چرخشی در ادبیات اقتصادی جهان مطرح شود. اقتصاد چرخشی به معنای سازوکاری است که در آن کالاهای تولید شده، پس از طی مرحله مصرف و تبدیل شدن به پسماند، به طور کامل جداسازی، طبقه‌بندی و اجزا و عناصر مختلف آن‌ها برای کاربرد دوباره در بخش‌های مختلف صنعت بازیافت می‌شوند. جاری شدن این سیستم می‌تواند تاثیر بسزایی را در حفظ منابع، کاهش آلایندگی و ارتقای بهره‌وری تولید داشته باشد و به همین خاطر انتظار می‌رود بخش عمده‌ای از ساختارهای اقتصادی جهان بر این سیستم تکیه کند. ایران نیز اگرچه در دهه‌های گذشته، مسیر رشد اقتصادی خود را با تکیه بر منابع طبیعی و مزیت‌های نسبی طی کرده است، اما به منظور همگام شدن با تحولات جهانی و مقابله با ریسک‌ها و تهدیدات، همسویی با اقتصاد چرخشی موضوعی ضروری قلمداد می‌شود. با این حال، این موضوع با موانع و چالش‌هایی مانند رکود صنعتی و شکل نگرفتن چرخه‌های تولید و اسقاط کالاها و همچنین فراهم نبودن زیرساخت‌ها و عدم ساماندهی مناسب بخش پسماند مواجه است. تصویر کیسه زباله روی جلد سمبلی از فرصت ارزشمند بازیافت پسماند است تا بتوان در سایه ساماندهی چرخه‌های تولید و مصرف و اهمیت دادن به موضوع چرخه عمر یا در اصطلاح «تاریخ انقضا» در مسیر چرخشی ساختن مسیر اقتصادی و توسعه پایدار کشور حرکت کرد.