گزارش‌های صنایع مصرف‌کننده

تاریخچه رشد اقتصادی کشور دانمارک به قرن ۱۷ میلادی باز می‌گردد. زمانی که کشاورزی و زراعت حرفه اصلی ساکنین این کشور بود اما اهمیت لجستیکی دانمارک برای سایر کشورهای اروپایی نظیر هلند، که به دنبال تجارت و راهیابی به حوزه اسکاندیناوی و دریای بالتیک بودند، زمینه رشد اقتصادی  این کشور را فراهم کرد. همچنین همسایگی با قدرت‌های بزرگ اروپا از جمله آلمان، انگلستان و هلند نیز به عنوان مزیدی بر علت توسعه اقتصادی این کشور تلقی می‌شود. همسویی با انقلاب صنعتی در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی برای دانمارک، با پیشرفت‌های شگرفی در تولید ناخالص داخلی همراه بود و سبب شد تا این کشور از یک کشور مبتنی بر اقتصاد زراعتی، به کشوری صنعتی تبدیل شود. در نیمه نخست قرن بیستم، به دنبال جنگ‌های جهانی اول و دوم، اقتصاد دانمارک متاثر از شرایط وخیم منطقه یورو دچار رکود شد. اما در دوران پساجنگ، اقدامات مهمی در جهت اطلاحات اقتصادی انجام شده که به تولید ثروت انجامیده است.

حمل‌ونقل پایدار و کارآمد یکی از مهم‌ترین عوامل بقا و پیشرفت تمدن مدرن است. صنعت حمل‌ونقل هر کشور بیانگر وضعیت اقتصادی و توسعه صنعتی آن به شمار می‌آید. سیستم حمل‌ونقل هوایی یکی از مهم‌ترین روش‌های حمل‌ونقل در جهان است که نه‌تنها زمان سفر را کوتاه می‌کند، بلکه عامل مهمی برای دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی به حساب می‌آید، زیرا استفاده از تمام ظرفیت‌های حمل‌ونقل هوایی منجر به افزایش درآمد و تولید ناخالص داخلی می‌شود و اقتصادی پایدار را برای کشور رقم می‌زند. بنابراین حمل‌ونقل هوایی، با زیرساخت‌های خدمات‌محور و زیرشاخه‌های متعدد، یکی از صنایع پربازده در رشد اقتصادی محسوب می‌شود و توجه به آن از ضروریات برنامه‌های هر کشور است. از این رو، در این گزارش، احداث و توسعه زیرساخت و ارزش فلزات مصرفی نقش‌آفرین در سیستم حمل‌ونقل هوایی بررسی شده است.

برنامه توسعه پایدار که سناریوی انتشار کربن صفر در راس اهداف این برنامه قرار دارد، به یکی از موضوعات مطرح عصر حاضر تبدیل شده است. روندهایی همچون افزایش جمعیت و رشد تقاضای برق و همچنین افزایش دمای کره زمین به دنبال روند فزاینده توسعه صنعتی، لزوم جهت‌گیری به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر و خودروهای برقی و همچنین کربن‌زدایی از صنعت را یادآور می‌شود که تحقق اهداف این برنامه جز با اختصاص سرمایه‌ قابل توجه و حمایت‌های مالی همه‌جانبه میسر نخواهد بود. از این رو، با بررسی آمار و تحلیل داده‌های موجود، تا حد قابل قبولی می‌توان مسیر حرکت جریان سرمایه به سمت این بازارهای نوظهور را پیش‌بینی کرد و مسیر واضحی از آن را در سال‌های آتی به تصویر کشید.

امروزه، به سبب تحولات در صنعت خودروسازی، تردد در مسافت‌های طولانی امکان‌پذیر شده است. با توجه به اینکه رفت‌وآمد در مسیرهای طولانی موجب خستگی رانندگان می‌شود و این مسئله در بروز حوادث جاده‌ای نیز بسیار تاثیر می‌گذارد، وجود مجتمع‌های خدماتی ـ رفاهی در فواصل مناسب در جاده‌ها بسیار اهمیت دارد. وجود پاسگاه‌های پلیس‌راه نیز برای ایجاد نظم و کنترل رعایت مقررات ترافیکی ضروری است. از این رو، ساختمان‌هایی برای استقرار نیروهای پلیس و ارائه خدمات بین‌راهی احداث می‌شوند. مسئله مهم دیگر در جاده‌ها، تعمیر و نگهداری این زیرساخت‌های حمل‌ونقل است که اجرای آن به راهدارخانه‌ها نیاز دارد. با توجه به نقش استراتژیک این واحدها در نظم، امنیت و رفاه جاده‌ها، احداث و استقرار آن‌ها در جاده‌های کشور ضروری است.

روندهای نامطلوب جمعیت در چند دهه اخیر شرایط جدیدی را در جهان به وجود آورده که در آن، کشورهایی که به طور مداوم در مسیر توسعه و تکامل صنعتی جهان قدم برداشته‌اند، به دلیل کندی رشد جمعیت نقش کمرنگ‌تری در مسیر صنعتی‌شدن جهان ایفا می‌کنند. در مقابل کشورهایی که دارای نرخ بالای رشد جمعیت هستند با دسترسی به بازارهای بزرگ مصرف‌کننده داخلی و بهره‌وری بالای بخش‌های صنعتی از جنبه نیروی کار، در حال تثبیت جایگاه خود در صحنه اقتصاد جهان هستند. به طور مثال، در مقابل کاهش سهم اقتصادهای اروپایی و ژاپن از بخش صنعت و ساختمان جهان سهم کشورهایی مانند هندوستان و کشورهای جنوب صحرای آفریقا در حال افزایش است و به نظر می‌رسد که چشم‌انداز توسعه صنعتی و شهری جهان در آینده عمدتا توسط این کشورها هدایت شود.

توسعه فعالیت‌های صنعتی در برخی نقاط جهان از جمله ایالات متحده آمریکا وکشورهای اروپایی حتی با وجود سهم اندک این کشورها از جمعیت جهانی منجر به انتشار مقادیر قابل توجهی از کربن شد، با این حال این روند با ظهور برخی کشورهای در حال توسعه مانند چین و هندوستان تغییر کرد. اگرچه شاید به نظر برسد که تداوم کندی نرخ رشد جمعیت جهان مقادیر انتشار کربن را کاهش خواهد داد، اما از آنجایی که رشد جمعیت به تنهایی عامل اصلی انتشار آلاینده‌ها نبوده است، کندی نرخ رشد جمعیت نیز راه حل اصلی برای کنترل و مقابله با تغییرات آب‌وهوایی جهان نخواهد بود و این امر مستلزم ارائه رویکردی پایدار از جمله تامین تقاضای انرژی از طریق منابع انرژی تجدیدپذیر است.