گزارش‌ های ساخت و ساز

اهمیت مقوله زیرساخت‌های انرژی و آب در هموار ساختن مسیر توسعه صنعتی و اجتماعی بر کسی پوشیده نیست. با این حال، ظرفیت‌های فعلی فاصله قابل توجهی با اهداف پیش‌بینی‌شده در برنامه‌های توسعه کشور دارد که دلیل آن را باید در کاهش شدید سرمایه‌گذاری‌ها در این حوزه جست‌وجو کرد. توسعه زیرساخت‌های تامین انرژی و آب، شامل تولید برق و گاز، تصفیه‌خانه‌های آب، خطوط انتقال و توزیع برق و لوله‌های انتقال و توزیع برق و گاز، مستلزم مصرف حجم قابل توجهی از فلزات مختلف است. بر همین اساس و بر مبنای اهداف پیش‌بینی‌شده برای توسعه زیرساخت‌های انرژی در برنامه توسعه کشور، می‌توان سناریوهای مختلفی را برای مصرف فلزات در افزایش ظرفیت زیرساخت‌های انرژی و آب کشور پیش‌بینی کرد.

برنامه توسعه پایدار که سناریوی انتشار کربن صفر در راس اهداف این برنامه قرار دارد، به یکی از موضوعات مطرح عصر حاضر تبدیل شده است. روندهایی همچون افزایش جمعیت و رشد تقاضای برق و همچنین افزایش دمای کره زمین به دنبال روند فزاینده توسعه صنعتی، لزوم جهت‌گیری به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر و خودروهای برقی و همچنین کربن‌زدایی از صنعت را یادآور می‌شود که تحقق اهداف این برنامه جز با اختصاص سرمایه‌ قابل توجه و حمایت‌های مالی همه‌جانبه میسر نخواهد بود. از این رو، با بررسی آمار و تحلیل داده‌های موجود، تا حد قابل قبولی می‌توان مسیر حرکت جریان سرمایه به سمت این بازارهای نوظهور را پیش‌بینی کرد و مسیر واضحی از آن را در سال‌های آتی به تصویر کشید.

امروزه، به سبب تحولات در صنعت خودروسازی، تردد در مسافت‌های طولانی امکان‌پذیر شده است. با توجه به اینکه رفت‌وآمد در مسیرهای طولانی موجب خستگی رانندگان می‌شود و این مسئله در بروز حوادث جاده‌ای نیز بسیار تاثیر می‌گذارد، وجود مجتمع‌های خدماتی ـ رفاهی در فواصل مناسب در جاده‌ها بسیار اهمیت دارد. وجود پاسگاه‌های پلیس‌راه نیز برای ایجاد نظم و کنترل رعایت مقررات ترافیکی ضروری است. از این رو، ساختمان‌هایی برای استقرار نیروهای پلیس و ارائه خدمات بین‌راهی احداث می‌شوند. مسئله مهم دیگر در جاده‌ها، تعمیر و نگهداری این زیرساخت‌های حمل‌ونقل است که اجرای آن به راهدارخانه‌ها نیاز دارد. با توجه به نقش استراتژیک این واحدها در نظم، امنیت و رفاه جاده‌ها، احداث و استقرار آن‌ها در جاده‌های کشور ضروری است.

از زمان شکل‌گیری موج‌های انقلاب صنعتی در جهان، فعالیت‌های مرتبط با اکتشاف و استخراج نفت خام و گاز طبیعی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شده است. تا کنون حدود ۶ هزار و ۸۵۷ میدان گازی و ۹ هزار و ۲۸۰ میدان نفتی در مناطق مختلف جهان (اعم از خشکی و دریاها) به ثبت رسیده است. تا حدود ۴ دهه پیش، تولید نفت خام و گاز طبیعی عمدتا از منابع متعارف در خشکی صورت می‌گرفت. در سال ۱۹۸۰، تقریبا ۷۰ درصد نفت جهان از منابع متعارف (و تقریبا ۵ درصد از منابع نامتعارف) میادین نفتی واقع در خشکی به دست آمد. در این سال، حدود ۸۷.۳ درصد گاز طبیعی جهان نیز از منابع متعارف میادین گازی در خشکی و مابقی از میادین فراساحلی به دست آمد. بر اساس آخرین گزارش‌های ارائه‌شده، جهان به سمت بهره‌برداری هر چه بیشتر از منابع نامتعارف و همچنین افزایش تولید از میادین فراساحلی رفته است. پیش‌بینی می‌شود تا در افق ۲۰۵۰، این روند ادامه‌دار باشد و سهم منابع نامتعارف از تولید کل نفت خام و گاز طبیعی در جهان به ترتیب به حدود ۲۷ درصد و ۳۳ درصد برسد.  

روندهای نامطلوب جمعیت در چند دهه اخیر شرایط جدیدی را در جهان به وجود آورده که در آن، کشورهایی که به طور مداوم در مسیر توسعه و تکامل صنعتی جهان قدم برداشته‌اند، به دلیل کندی رشد جمعیت نقش کمرنگ‌تری در مسیر صنعتی‌شدن جهان ایفا می‌کنند. در مقابل کشورهایی که دارای نرخ بالای رشد جمعیت هستند با دسترسی به بازارهای بزرگ مصرف‌کننده داخلی و بهره‌وری بالای بخش‌های صنعتی از جنبه نیروی کار، در حال تثبیت جایگاه خود در صحنه اقتصاد جهان هستند. به طور مثال، در مقابل کاهش سهم اقتصادهای اروپایی و ژاپن از بخش صنعت و ساختمان جهان سهم کشورهایی مانند هندوستان و کشورهای جنوب صحرای آفریقا در حال افزایش است و به نظر می‌رسد که چشم‌انداز توسعه صنعتی و شهری جهان در آینده عمدتا توسط این کشورها هدایت شود.

توسعه فعالیت‌های صنعتی در برخی نقاط جهان از جمله ایالات متحده آمریکا وکشورهای اروپایی حتی با وجود سهم اندک این کشورها از جمعیت جهانی منجر به انتشار مقادیر قابل توجهی از کربن شد، با این حال این روند با ظهور برخی کشورهای در حال توسعه مانند چین و هندوستان تغییر کرد. اگرچه شاید به نظر برسد که تداوم کندی نرخ رشد جمعیت جهان مقادیر انتشار کربن را کاهش خواهد داد، اما از آنجایی که رشد جمعیت به تنهایی عامل اصلی انتشار آلاینده‌ها نبوده است، کندی نرخ رشد جمعیت نیز راه حل اصلی برای کنترل و مقابله با تغییرات آب‌وهوایی جهان نخواهد بود و این امر مستلزم ارائه رویکردی پایدار از جمله تامین تقاضای انرژی از طریق منابع انرژی تجدیدپذیر است.

برخورداری از یک سیستم حمل‌ونقل کارآمد، با جلوگیری از اتلاف وقت و ارتباط موثر میان بخش‌های مختلف نه تنها موجب کاهش هزینه‌های تولید می‌شود، بلکه روند رشد اقتصادی کشورها را نیز بهبود می‌بخشد. بر خلاف اهمیت این مسئله، سیستم لجستیک و حمل‌ونقل کشور در سال‌های اخیر به دلیل عدم هماهنگی و تناسب بین روش‌های حمل و روند کند و نامتوازن توسعه عملکرد چندان مناسبی نداشته است و بار جابجایی کالا و مسافر بر دوش جاده‌های کشور سنگینی می‌کند. علاوه بر این امنیت پایین، نبود قطعات استراتژیک و عدم انسجام در برنامه‌ریزی از جمله مشکلاتی هستند که سیستم لجستیک کشور با آن روبه‌رو است. به نظر می‌رسد که توسعه سیستم حمل‌ونقل کشور علاوه بر دیدگاهی وسیع و جامع به برنامه‌ریزی و مدیریت یکپارچه نیاز دارد.

بخش حمل‌ونقل هوایی به عنوان یک عامل مهم برای رشد و توسعه اقتصادی، تبدیل دنیا به یک دهکده جهانی و مراودات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی را تسهیل کرده است. در حال حاضر ایالات متحده آمریکا بیشترین تعداد فرودگاه را با ظرفیت بیش از ۸ میلیون پرواز در سال به خود اختصاص داده است و اختلاف قابل توجهی با سایر کشورهای جهان دارد. کشور چین علی‌رغم تعداد کمتر فرودگاه‌ها با افزایش ظرفیت در بخش‌زیرساخت‌های حمل‌ونقل هوایی توانسته تعداد پرواز‌های حامل خود را به بیش از ۳ میلیون پرواز در سال ۲۰۲۱ برساند، البته باید این نکته را در نظر گرفت که افزایش ظرفیت حمل و نقل هوایی کشور چین بدون در نظر گرفتن توسعه متوازن زیرساخت‌های آن، به پایین آمدن سطح کیفیت حمل‌ونقل هوایی این کشور منجر شده است.  طی دو دهه گذشته تعداد پروازهای حامل بار و مسافر روند رو به رشدی را سپری می‌کرد، با این حال بروز بحران کرونا موجب شد تا عملکرد این بخش نیز همانند سایر بخش‌های حمل و نقل با رکودی شدید مواجه شود.

از گذشته جاده‌ها یکی از در دسترس‌ترین راه‌های ارتباطی میان روستاها، شهرها و کشورها بودند و امروزه نیز راه‌های مواصلاتی در قالب زیرساخت‌های حمل‌ونقل از اهمیت بسیاری برخوردارند و نقشی محوری در رشد اقتصادی کشورها ایفا می‌کنند، زیرا جاده‌ها ارتباط و دسترسی بین بخش‌های مختلف از تولید تا مصرف کالا را فراهم می‌سازند. بر همین اساس، در اغلب کشورهای درحال توسعه و توسعه‌یافته، سالانه سرمایه‌گذاری‌های فراوانی برای ایجاد و احداث زیرساخت‌های حمل‌ونقل جاده‌ای انجام می‌شود و بر دامنه آن افزوده می‌شود. در ساخت جاده‌ها، تجهیزات و دارایی‌های فیزیکی مرتبط با آن‎ها از فلزاتی نظیر فولاد، مس و آلومینیوم استفاده می‌شود و به همین دلیل سرمایه‌گذاری در این بخش، محرک قدرتمندی برای بازار فلزات به شمار می‌آید.

حمل‌ونقل دریایی شریان حیات اقتصاد جهان محسوب می‌شود و توسعه زیرساخت‌های حمل دریایی و بندری در هر کشور، به منزله ایجاد فرصتی ارزشمند برای  گسترش مراودات تجاری و اقتصادی و حتی کسب درآمد از طریق ارائه خدمات حمل‌ونقل است. نگاهی به آمارها نیز نشان می‌دهد قدرت‌های اقتصادی جهان، از جمله چین و ایالات متحده آمریکا، از بیشترین ظرفیت‌های زیرساخت‌های حمل‌ونقل دریایی نیز بهره‌ می‌برند. باید توجه داشت توسعه زیرساخت‌های یاد شده، از جنبه‌های مختلفی مانند احداث ساختمان‌ها و تاسیسات و تجهیزات سبک و سنگین بارگیری و باربرداری، موجب مصرف فلزات مختلف، به ویژه فولاد می‌شوند.

حمل‌ونقل دریایی شریان حیات اقتصاد جهان محسوب می‌شود و توسعه زیرساخت‌های حمل دریایی و بندری در هر کشور، به منزله ایجاد فرصتی ارزشمند برای  گسترش مراودات تجاری و اقتصادی و حتی کسب درآمد از طریق ارائه خدمات حمل‌ونقل است. نگاهی به آمارها نیز نشان می‌دهد قدرت‌های اقتصادی جهان، از جمله چین و ایالات متحده آمریکا، از بیشترین ظرفیت‌های زیرساخت‌های حمل‌ونقل دریایی نیز بهره‌ می‌برند. باید توجه داشت توسعه زیرساخت‌های یاد شده، از جنبه‌های مختلفی مانند احداث ساختمان‌ها و تاسیسات و تجهیزات سبک و سنگین بارگیری و باربرداری، موجب مصرف فلزات مختلف، به ویژه فولاد می‌شوند.

بخش حمل و نقل از جمله فعالیت‌های اساسی و زیربنای رشد اقتصادی و لازمه تحول جامعه محسوب می‌شود و سهم فزاینده‌ای از انتشار گازهای گلخانه‌ای متعلق به همین بخش است. سیستم ریلی به‌عنوان یکی از مهمترین روش‌های حمل و نقل کمترین میزان انتشار آلاینده را دارد و زیرساخت‌های آن به‌عنوان یک شاخص مهم در بررسی میزان توسعه‌یافتگی کشورها در نظر گرفته می‌شود. واضح است که کشورهایی مانند چین و ایالات متحده آمریکا با اقتصادهای بزرگ بیشترین طول خطوط ریلی را نیز دارا هستند. در سمت مقابل کشور ژاپن نیز در سال‌های اخیر با تمرکز بر افزایش کیفیت زیرساخت‌های ریلی خود توانسته است در زمینه شاخص‌های کیفی خطوط ریلی از ایالات متحده آمریکا و چین پیشی بگیرد.