گزارش‌ های کشاورزی

کشاورزی یکی از قدیمی‌ترین فعالیت‌ها در طول تاریخ بشر به شمار می‌آید. در گذشته، این بخش فقط تامین‌کننده مواد غذایی و مایحتاج روزمره انسان به شمار می‌آمد، اما امروز کشاورزی به یک فعالیت مهم اقتصادی در جهان مبدل شده است که بخشی از درآمدهای یک کشور را به خود اختصاص می‌دهد. بررسی‎ها نشان می‌‎دهد که پیشرفت امروز کشورهای توسعه‌یافته از رشد بخش کشاورزی نشئت گرفته است. ایران نیز در زمره کشورهایی درحال‌توسعه است که پتانسیل بالایی در این بخش دارد. با توجه به اهمیت مقوله امنیت غذا، سرمایه‌گذاری‌ها برای ارتقای بهره‌وری و رشد تولید در بخش کشاورزی امری ضروری به حساب می‌آید. کشاورزی، به عنوان یک صنعت مادر، به طور مستقیم و غیرمستقیم با صنایع دیگر نیز در ارتباط است. بنابراین توسعه این بخش، ضمن ارتقای سطح درآمدهای ملی، منجر به رشد و توسعه سایر صنایع وابسته می‌شود.

در سال‌های اخیر، به سبب لزوم بهداشت و سلامت دام و طیور برای تامین غذای سالم، به مکانیزه کردن فرایند تولید محصولات پروتئینی و گوشتی بسیار توجه شده است. یکی از ملزومات اساسی برای مکانیزاسیون‌ فرایند تولید این محصولات استفاده از تجهیزات و ماشین‌آلات مرغداری و دامداری مناسب است تا با استفاده از آن‌ها بهره‌وری و تولید دام و طیور نیز افزایش یابد. با توجه به این مسئله، لازم است که توسعه ظرفیت‌ها و تولید این نوع ماشین‎آلات و تجهیزات در کشور مورد توجه قرار گیرد. احداث این واحدها و تولید ماشین‌آلات و تجهیزات صنایع دامپروری و مرغداری بی‌شک موجب مصرف فلزات در کشور خواهد شد.

در سال‌های اخیر، مقوله مکانیزاسیون و به‌کارگیری ماشین‌آلات و تجهیزات نوین تاثیرات شگرفی بر توسعه صنعت کشاورزی داشته است. در واقع به‌کارگیری تکنولوژی‌های جدید در فرایندهای مختلف زراعت، باغبانی و جنگل‌داری سبب شده است ضمن کاهش تاثیر نیروی انسانی، بهره‌وری عوامل تولید صنعت کشاورزی، از جمله آب و خاک، تا حد قابل ملاحظه‌ای افزایش یابد. تولید ماشین‌آلات و تجهیزات کشاورزی در ایران از قدمتی طولانی برخوردار است. با این حال، این صنعت امروز با چالش‌های متعددی در زمینه دسترسی به فناوری‌های روز مواجه است که موجب می‌شود ایران در زمینه تامین برخی از تجهیزات ضروری، نیازمند واردات باشد.

صنعت کشاورزی از جنبه‌های مختلفی مانند تامین امنیت و سلامت غذایی، رشد و توسعه اقتصادی و ایجاد فرصت‎های شغلی اهمیت دارد. این صنعت برای کشورهای کمتر توسعه‌یافته، که برای رشد و پیشرفت اقتصاد خود به تولید ناخالص داخلی بیشتری نیاز دارند، اهمیتی دوچندان می‌یابد. استفاده از سیستم‌های مکانیزه برای کشت محصولات و پرورش انواع دام، طیور و ماهی‌ها نقش بسزایی را در توسعه کشاورزی ایفا می‌کند. ایجاد و توسعه ظرفیت‌های جدید برای افزایش بهره‌برداری از بخش‌های مختلف این صنعت مستلزم مصرف حجم قابل توجهی از فلزات است. بر همین اساس، برای افزایش ظرفیت‌های تولید صنایع کشاورزی مطابق با برنامه توسعه کشور، می‌توان چشم‌اندازهای مختلفی را برای مصرف فلزات در کشور متصور بود.

صنعت کشاورزی، به لحاظ دارا بودن قابلیت‌ها و ظرفیت‌های شایان توجه در رشد و توسعه اقتصادی کشورها، از اهمیت بالایی برخوردار است و یکی از مهم‌ترین منابع درآمد کشورهای درحال‌توسعه به شمار می‌آید. با توجه به اینکه در سال‌های اخیر نفت منبع اصلی درآمدهای ملی کشور بوده و هم‌اکنون درآمدزایی این بخش به سبب وجود تحریم‌ها بسیار محدود شده است، توسعه تولید محصولات کشاورزی می‌تواند به میزان قابل ملاحظه‌ای از وابستگی اقتصاد کشور به درآمدهای نفتی بکاهد. با نگاهی به ارزش افزوده بخش کشاورزی و دامپروری کشور و مقایسه سهم آن از اقتصاد با میزان جهانی،‌ به‌آسانی می‌توان دریافت که این بخش با جایگاه اصلی خود بسیار فاصله دارد. بر اساس بررسی‌ها، بخش کشت محصولات و باغداری سهم بالاتری را در تولید ناخالص داخلی کشور دارد، اما به سبب ارزش ستانده بالای بخش دامپروری، این بخش بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

ماهی‌ها و میگوها از دیرباز جزو جدایی‌ناپذیر غذای مردم بوده‌اند. این امر موجب شده است که ماهی‌گیری و پرورش ماهی نه‌تنها منبع تامین غذا بلکه منبع امرارمعاش انسان نیز به حساب آید. در این راستا، در دهه‌ها و سال‌های اخیر، به منظور کاهش تغییر اکوسیستم و صید بی‌رویه و تامین نیاز افراد، پرورش ماهی به عنوان فعالیت استراتژیک دریایی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و واحدهای پرورش ماهی با بهبود فناوری، برای تولید بیشتر، توسعه یافته‌اند. با توجه به اینکه برای احداث و توسعه واحدهای تولیدی پرورش ماهی و میگو به شکل‌های مختلفی از فلزات اساسی استفاده می‌شود، در این گزارش، تاثیر توسعه واحدهای پرورش ماهی و میگو بر بازار فلزات اساسی کشور بررسی شده است.

برای بیش از دو دهه است که بیوتکنولوژی کشاورزی و محصولات تراریخته وارد سبد غذایی خانوار در سراسر جهان شده است. محصولاتی که گاهی ارزان‌تر از نوع طبیعی‌‌شان هستند و برخی پژوهشگران در این رابطه می‌گویند، ممکن است در آینده عارضه‌ها و هزینه‌های درمانی سنگینی را برای مردم در پی داشته باشد، چراکه در بسیاری از آزمایش‌ها نشانه‌‌هایی از ابتلا به بیماری‌های فراوانی پس از مصرف این محصولات مشاهده شده است. یکی از دلایلی که برای دستکاری ژنتیکی حیوانات و محصولات کشاورزی ذکر می‌شود این است که باید از حالا به فکر تهدیدهای غذایی سال‌های آینده بود. مسئله‌ای که با توجه به افزایش جمعیت بشر به حدود هشت میلیارد نفر و در نظر گرفتن این حقیقت که قریب به یک میلیارد نفر از مردمان جهان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، دچار محرومیت و فقر غذایی هستند که سلامتشان را به خطر انداخته است، استفاده از فناوری‌های جدید برای بهبود کیفیت و افزایش تولید مواد غذایی اجتناب‌ناپذیر می‌کند.

در ایران حدود ۱۴ میلیون هکتار از اراضی کشور، زیرکشت می‌رود و سالیانه بالغ بر ۸۵ میلیارد مترمکعب منابع آبی کشور، معادل بیش از ۶۲ درصد حجم منابع آب تجدید‌پذیر را در حالی سر می‌کشد که بر اساس شاخص‌های جهانی، مصرف سالیانه بیش از ۴۰ درصد این ذخایر بحران‌زا است که این مسئله به بیانی دیگر به معنای فدا کردن امنیت آب در مقابل امنیت غذایی است. موضوعی که با راه‌حل‌هایی چون اصلاح الگوی کشت، افزایش راندمان و بهروی مصرف یا کشت فراسرزمینی؛ امکان چاره‌جویی دارد.

کشاورزی یکی از قدیمی‌ترین فعالیت‌ها در طول تاریخ بشر به شمار می‌آید. در گذشته، این بخش فقط تامین‌کننده مواد غذایی و مایحتاج روزمره انسان به شمار می‌آمد، اما امروز کشاورزی به یک فعالیت مهم اقتصادی در جهان مبدل شده است که بخشی از درآمدهای یک کشور را به خود اختصاص می‌دهد. بررسی‎ها نشان می‌‎دهد که پیشرفت امروز کشورهای توسعه‌یافته از رشد بخش کشاورزی نشئت گرفته است. ایران نیز در زمره کشورهایی درحال‌توسعه است که پتانسیل بالایی در این بخش دارد. با توجه به اهمیت مقوله امنیت غذا، سرمایه‌گذاری‌ها برای ارتقای بهره‌وری و رشد تولید در بخش کشاورزی امری ضروری به حساب می‌آید. کشاورزی، به عنوان یک صنعت مادر، به طور مستقیم و غیرمستقیم با صنایع دیگر نیز در ارتباط است. بنابراین توسعه این بخش، ضمن ارتقای سطح درآمدهای ملی، منجر به رشد و توسعه سایر صنایع وابسته می‌شود.

صنعت کشاورزی از جنبه‌های مختلفی مانند تامین امنیت و سلامت غذایی، رشد و توسعه اقتصادی و ایجاد فرصت‎های شغلی اهمیت دارد. این صنعت برای کشورهای کمتر توسعه‌یافته، که برای رشد و پیشرفت اقتصاد خود به تولید ناخالص داخلی بیشتری نیاز دارند، اهمیتی دوچندان می‌یابد. استفاده از سیستم‌های مکانیزه برای کشت محصولات و پرورش انواع دام، طیور و ماهی‌ها نقش بسزایی را در توسعه کشاورزی ایفا می‌کند. ایجاد و توسعه ظرفیت‌های جدید برای افزایش بهره‌برداری از بخش‌های مختلف این صنعت مستلزم مصرف حجم قابل توجهی از فلزات است. بر همین اساس، برای افزایش ظرفیت‌های تولید صنایع کشاورزی مطابق با برنامه توسعه کشور، می‌توان چشم‌اندازهای مختلفی را برای مصرف فلزات در کشور متصور بود.

در سال‌های اخیر، به سبب لزوم بهداشت و سلامت دام و طیور برای تامین غذای سالم، به مکانیزه کردن فرایند تولید محصولات پروتئینی و گوشتی بسیار توجه شده است. یکی از ملزومات اساسی برای مکانیزاسیون‌ فرایند تولید این محصولات استفاده از تجهیزات و ماشین‌آلات مرغداری و دامداری مناسب است تا با استفاده از آن‌ها بهره‌وری و تولید دام و طیور نیز افزایش یابد. با توجه به این مسئله، لازم است که توسعه ظرفیت‌ها و تولید این نوع ماشین‎آلات و تجهیزات در کشور مورد توجه قرار گیرد. احداث این واحدها و تولید ماشین‌آلات و تجهیزات صنایع دامپروری و مرغداری بی‌شک موجب مصرف فلزات در کشور خواهد شد.

در سال‌های اخیر، مقوله مکانیزاسیون و به‌کارگیری ماشین‌آلات و تجهیزات نوین تاثیرات شگرفی بر توسعه صنعت کشاورزی داشته است. در واقع به‌کارگیری تکنولوژی‌های جدید در فرایندهای مختلف زراعت، باغبانی و جنگل‌داری سبب شده است ضمن کاهش تاثیر نیروی انسانی، بهره‌وری عوامل تولید صنعت کشاورزی، از جمله آب و خاک، تا حد قابل ملاحظه‌ای افزایش یابد. تولید ماشین‌آلات و تجهیزات کشاورزی در ایران از قدمتی طولانی برخوردار است. با این حال، این صنعت امروز با چالش‌های متعددی در زمینه دسترسی به فناوری‌های روز مواجه است که موجب می‌شود ایران در زمینه تامین برخی از تجهیزات ضروری، نیازمند واردات باشد.