مشاهده بیشتر
پالایشگاه‌های نفت و گاز واحدهای صنعتی بزرگ و پیچیده‌ای هستند که مجموعه گسترده‌ای از فرایندها و تجهیزات را در خود جای می‌دهند و به مصرف میزان قابل‌ملاحظه‌ای از گاز، آب و برق نیاز دارند. روشن است که توسعه ظرفیت‌های پالایشگاهی در گام نخست به احداث تاسیساتی به منظور تامین آب، برق و گاز مصرفی این واحدها نیاز خواهد داشت. با توجه به حجم فلزات مصرفی در لوله‌های انتقال آب و گاز مصرفی این واحدها و همچنین تجهیزات انتقال، توزیع و استفاده از انرژی برق، تاثیرات توسعه صنایع پالایشی را می‌توان از جنبه فلزات مصرفی در این واحدها مورد بررسی قرار داد.
گاز طبیعی امروز به یکی از اصلی‌ترین نیازهای بشر و یک منبع استراتژیک انرژی تبدیل شده است. وجود منابع غنی گاز در کشور فرصت بسیار مناسبی را برای تولید فرآورده‌های گازی و حضور در بازار‌های بین‌المللی از طریق صادرات گاز فراهم می‌آورد. با توجه به اهمیت بسیار بالای گاز طبیعی در اقتصاد امروز جهان، صادرات فرآورده‌های گازی فرصت مناسبی را برای بهبود صادرات کشور و عبور از شرایط تحریمی کنونی فراهم می‌کند؛ لازمه این امر، احداث خطوط لوله انتقال گاز است. با توجه به میزان فلزات به‌کاررفته در این خطوط لوله، گسترش صادرات گاز طبیعی، خود مصرف میزان قابل‌توجهی از فلزات خصوصا فولاد را در پی خواهد داشت.
جایگاه‌های سوخت از جمله مهم‌ترین زیرساخت‌ها برای توسعه شهرها و جاده‌ها به شمار می‌آیند. رشد بالای تعداد خودروها و تمایل مردم به استفاده از خودروهای شخصی در سال‌های اخیر از جمله مهم‌ترین عوامل برای احداث پمپهای بنزین و گازوئیل در کشور بوده است. در جایگاه سوخت از تجهیزات و ابزارهای مختلفی برای ذخیره‌سازی و انتقال آن به دست مصرف‌کننده استفاده می‌شود که اغلب این تجهیزات از جنس فلزات مختلف هستند. از این رو، تاثیر توسعه پمپهای بنزین و گازوئیل بر بازار فلزات کشور را می‌توان مورد بررسی قرار داد.
گاز طبیعی فشرده یکی از پاک‌ترین سوخت‌های خودروهاست. CNG (Compressed Natural Gas)، به دلیل محتوای کربن پایین، تمیزتر از فرآورده‌های نفتی می‌سوزد و کمترین میزان آلاینده‌ها را نسبت به سایر سوخت‌ها تولید می‌کند. با توجه به افزایش بی‌رویه مصرف بنزین در سال‌های اخیر، یکی از رویکردهای اصلی دولت‌ها برای مدیریت این مسئله تشویق مردم به استفاده از خودروهای گازسوز بوده است. در همین راستا، در سال‌های اخیر احداث جایگاه‌های «CNG» در کشور سرعت بیشتری گرفته است؛ مسئله‌ای که خود مصرف قابل‌توجهی را برای فلزات مختلف ایجاد می‌کند.
صنایع ساختمانی، به عنوان تامین‌کنندگان بخش بزرگی از محصولات مصرفی در احداث ساختمان‌های مسکونی، خدماتی، زیرساختی و غیره، یکی از بزرگ‌ترین بخش‌های اثرگذار بر اقتصاد کشور به شمار می‌آیند. توسعه این صنایع و رشد کمّی و کیفی تولیدات آن‌ها نقشی مهم و تعیین‌کننده در بی‌نیازی بخش ساخت‌وساز از واردات دارد. بدیهی است که لازمه این امر، سیاست‌گذاری‌های صحیح در زمینه رشد سرمایه‌گذاری‌ها در پروژه‌های ساختمانی و زیرساختی است که موجب رشد بازار مصرف محصولات صنایع ساختمانی و توسعه این صنایع خواهد شد.
خودکفایی در تولید محصولات ساختمانی، در کنار افزایش تولید ناخالص داخلی، ارزآوری را برای اقتصاد فراهم می‌کند. افزایش ظرفیت‌های واحدهای تولیدی، نیازمند توسعه زیرساخت‌هاست. تقاضا برای یوتیلیتی‌هایی نظیر آب، برق و گاز را می‌توان نیاز اولیه جوامع بشری امروزی برای ادامه حیات و یکی از اصلی‌ترین عوامل تأثیرگذار در توسعه زیرساخت‌های واحدهای صنعتی از جمله واحدهای تولید محصولات ساختمانی دانست. تامین زیرساخت‌های انرژی و یوتیلیتی مورد نیاز صنایع ساختمانی را می‌توان از جنبه تاثیرات آن‌ها بر بازار فلزات کشور نیز مورد بررسی قرار داد؛ زیرا فلزاتی نظیر فولاد، آلومینیوم و مس به طور گسترده در توسعه ظرفیت تامین انرژی و یوتیلیتی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
آب، برق و گاز از جمله مهم‌ترین یوتیلیتی‌های مورد نیاز صنایع به شمار می‌روند. از این رو، توسعه صنایع تقاضایی برای افزایش ظرفیت تامین این یوتیلیتی‌ها ایجاد می‌کند که خود محرکی برای رشد تقاضای نهایی فلزات محسوب می‌شود. توسعه زیرساخت‌های مورد نیاز صنایع شیمیایی در سال‌های گذشته به گونه‌ای بوده است که سالانه حدود ۳۷ میلیون دلار بر تقاضای فلزات افزوده است. این در حالی است که با توجه به پیش‌بینی وضعیت آتی این صنایع، انتظار می‌رود که این رقم در سال‌های آتی به مقدار متوسط سالانه ۶ میلیون دلار کاهش یابد.
صنایع غذایی و آشامیدنی که از لحاظ اشتغال در کشور، جزو صنایعی به‌شمار می‌روند که بیشترین نیروی انسانی را دارند؛ این امر به خودی خود نمایان‌گر ابعاد بزرگ این صنایع در کشور است. در عین حال، صنایع غذایی و آشامیدنی (صرف نظر از صنعت کشاورزی) سهم قابل توجهی در مصرف آب و گاز کشور را دارا است؛ به‌طوری که در سال ۱۳۹۷ این صنایع با مصرف حدودا ۴۱۳ میلیون متر مکعب آب، در جایگاه سوم صنایع پرمصرف آب قرار گرفت. این حجم از مصرف یوتیلیتی‌ها و تاسیسات در صنایع غذایی، خود محرکی قوی برای رشد تقاضای فلزات به صورت خطوط لوله و کابل برای انتقال آب، برق و گاز به کارخانجات فعال در حوزه صنایع غذایی و آشامیدنی است. گزارش پیش رو، مصرف فلزات را در توسعه ظرفیت‌های تامین یوتیلیتی‌های مورد نیاز صنایع غذایی و آشامیدنی، یعنی آب، برق و گاز، بر اساس رشد تقاضای این صنایع بررسی می‌کند.
لوله‌های مورد استفاده در خطوط انتقال خوراک صنایع پتروشیمی از جنس فولاد هستند. از آنجا که برخی از واحدهای فعال در صنعت پتروشیمی ایران در نواحی دور از ذخایر نفت و گاز کشور واقع شده‌اند، تامین خوراک آن‌ها مستلزم احداث خطوط طولانی انتقال خوراک است. با توجه به برنامه‌ریزی‌های گسترده در زمینه توسعه صنایع پتروشیمی کشور در سال‌های آینده و نیز بر اساس جانمایی این پروژه‌ها در نواحی مختلف کشور، به نظر می‌رسد تقاضای زیادی برای احداث خطوط لوله ایجاد می‌شود که این مسئله دورنمای مناسبی را برای رشد تقاضای صنعت فولاد در سال‌های آینده فراهم خواهد کرد. در گزارش پیشِ‌رو به روند توسعه خطوط تامین خوراک برای صنایع پتروشیمی و تاثیرات آن بر مصرف فولاد کشور پرداخته می‌شود.
